Ünlü besteci Wolfgang Amadeus Mozart’ın hayatı ve belli başlı eserleri hakkında bilgi.
Wolfgang Amadeus Mozart, Avusturyalı besteci (Salzburg 1756-Viyana 1791). Babası Leopold Mozart, oğlu çocuk Wolfgang Amadeus’u ve 11 yaşındaki kız kardeşi “Nanner”ı konser gezisine çıkardı.
Küçük Mozart’ın Münih ve Viyana’da (İmparatoriçe Maria Theresa) hayranlıkla karşılanması üzerine 1763′te babası onu bu kez üç yıl süren ikinci bir geziye çıkardı: Güney Almanya, Paris, Londra (Jo-hann Christian Bach ile karşılaşma), dönüşte Hollanda, Fransa, İsviçre ve Almanya’ya uğrayan Mozart, gittiği kentlerde döneminin müzik ustalarını piyanosu ve besteleriyle hayran bıraktı. 1767-1769 arasında Viyana’da kaldıktan sonra iki yıl kadar sürecek olan görkemli İtalya yolculuğuna çıktı. Milano, Roma, Napoli, Venedik ve Bologna’da yalnızca virtiöz ve besteci olarak değil, aynı zamanda olağanüstü müzik bilgisiyle de olay yarattı. Bologna Filarmoni Akademisi’ne alındı. Papa onu Altın Mahmuz Şövalye Nişanı ile onurlandırdı. Salzburg’da başpisokopsluk kapellasında konzertmeister olmasına karşın, ikinci bir İtalya yolculuğu için izin aldı (1771).
Eserleri
Başlıca operaları: İdomeneo (1781) Die Entführung aus dem Serail (Saraydan Kız Kaçırma) 1782, Figaros Hochzeit (Figaro’nun Düğünü) 1786, Don Giovanni (1787), Cosifan Tutte (1790), Die Zauberflöte (Sihirli Flüt) 1791.
En ünlü senfonileri: Re majör (1786), Mibemol majör (Jüpiter) 1788.
Ünlü serenatları: Eine Kleine Nachtmusik (Küçük Bir Gece Müziği) 1787, Haffner Serenadı (1776). Öteki tanınmış eserlerinden La majör piyano sonatı (KV 331) ünlü Türk Marşı ile (Allaturca Marsh) sona erer. Figaro’nun Düğünü, 4 perdelik komik operası. İlk kez 1786′da Viyana’da sahnelendi. Fransız yazarı Beaumarchais’nin (1732-1799) le Mariage de Figaro (Figaro’nun Düğünü) adlı komedisinden yararlanarak Lorenzo da Ponte (1749-1838), 1784′te eserin italyanca librettosunu yazdı. Konusu 18. yüzyılda Sevilla yakınlarında bir şatoda geçer. Kont Almaviva’nın aşk serüvenleri, uşağı Figaro’nun nişanlısı Susanna’ya göz koyması, Figaro’nun çevirdiği dolaplarla efendisini alt etmesi ve sonunda sevdiği kızla evlenmesi anlatılır. Orkestra ve sahne müziği olan bu eserde yalnız eşlik etmekle kalmayıp karakterleri güçlü biçimde çizer, sahnedeki olaylara ve en karışık durumlara da uyar. Eser, “opera buffa” (komik opera) türünün kendine özgü eşsiz bir örneğidir. Mozart, Beaumarchaise’nin oyunu üzerine Ponte’nin büyük ustalıkla gerçekleştirdiği metni parıltılı, canlı, alabildiğine tatlı bir müzikle süsleyerek her çağda sevilecek bir opera yarattı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder